Ik heb met Debbie Bernasco nog maar één keer koffie gedronken, de rest van de communicatie ging online. Zij heeft me het laatste duwtje in de goede richting gegeven en ik denk vaak aan wat ze zei…. wat ze me adviseerde wilde ik eigenlijk schrijven, maar Debbie adviseerde me niet, ze liet het aan mij.
Ik heb met Debbie Bernasco nog maar één keer koffie gedronken, de rest van de communicatie ging online. Zij heeft me het laatste duwtje in de goede richting gegeven en ik denk vaak aan wat ze zei…. wat ze me adviseerde wilde ik eigenlijk schrijven, maar Debbie adviseerde me niet, ze liet het aan mij. Ze zei ‘je kunt kiezen voor de aanpak van pakketten (mijn idee), maar dat wordt keihard werken’. “Als ik jou online bezig zie, ben je volgens mij best tevreden en heb je een gelukkige leven.”
Vanaf die vrijdagmiddag bij Trianon op het terras in de vroege lentezon, ben ik (nog) meer bewust gaan genieten van mijn gelukkige leven met m’n prachtvriendin en drie heerlijke kinderen. Sjezus, ik heb gewoon drie kinderen. Wie had dat gedacht? En vanaf dat moment ben ik me ook (nog) meer gaan afvragen ‘waar ik het allemaal eigenlijk voor doe?’ Waar liggen mijn drijfveren? Waarom ben ik nu op dit late uur nog aan het tikken, terwijl ik om half elf klaar was met de montage van de laatste video van vandaag en ik ook naar bed had kunnen gaan. Waar ligt die drive?
Nou beantwoordt ‘m eens! Waar ligt die drive? Waar doe je het voor? Waar ligt de kern van ‘mijn verhaal’? Is het bewijsdrang, scheppingsdrang, een zucht naar aandacht, liefde, respect, acceptatie, erkenning, is het ijdelheid..? Eerlijk gezegd van alles wel wat ja.
My god, ik kom er gewoon niet uit. Waarom doe ik de dingen die ik doe? Wanneer slaat het geluk om in ongeluk? Huh? Ja, dat soort vragen.
Ondertussen geniet ik wel van ieder moment hier in het souterrain, tikkend op mijn heerlijke MacBook Pro, met op het bureau ‘mijn rommel’, mini DV bandjes, geheugenkaartjes, lenzen, camera’s, boeken en veel externe harddisken.
Even deze posting bookmarken, want dit zijn wel de thema’s waar ik wat mee kan.
Ik ben eigenlijk wel jaloers op die bloggers die verhalen schrijven met een te maken punt, een echte kern, een spanningsboog op tweederde, een moraal en een uitsmijter. Het is mij nog niet gelukt. Ik heb wel het gevoel dat ik aan het bouwen ben met iets.
Hoe laat is het?
Ik mis Huub trouwens, dat was ook zo’n chaoot. En alweer 1 jaar dood, 12 april 2010.
Mooie vent. Even kijken weer: http://blip.tv/file/894403/
