Vijftien jaar geleden ging ik als journalist in loondienst werken, elf jaar heb ik dat uitgehouden. Toch nog best lang.
Bij het rijper worden van mijn vrije geest ben ik vooral veel beperkingen en remmers tegengekomen, vooral remmers in de managementlagen boven me. De wens om zelf alle touwtjes in handen te hebben in het leven, de boontjes zelf te doppen en de investeringen te kunnen doen om de grote droom te leven, is voor mij de reden geweest om voor mezelf te beginnen. Ik wilde gewoon alles zelf kunnen beslissen, en ook echt m’n eigen geld verdienen. De ene maand meer dan de andere. Dat avontuur.
En nog steeds: het is een groot avontuur! Dat wist ik toen ik eraan begon en dat is het nog steeds.
Ik heb een antenne voor korte projecten. Andersgezegd: ik ben gezond allergisch voor alles wat ook maar riekt naar rust en regelmaat. Grote langlopende projecten, waarin mijn scheppingsdrang ondergesneeuwd wordt door routine, passen niet in mijn avontuur. Dat merk ik keer op keer. Ik moet me kunnen blijven ontwikkelen, in alle opdrachten die ik doe.
Ik krijg energie van klanten die me loslaten. Ik krijg energie als een opdrachtgever mij inschakelt om ‘mijn ding’ te doen. En dat helemaal op mijn manier en onder mijn condities. Juist onder die condities komen de pareltjes naar boven. ‘Laat de vakman los en je krijgt de mooiste resultaten.’
Ik ben wel eens ingeschakeld, letterlijk om mezelf te zijn. Om wie ik ben. Als ik vervolgens de doelgroep van deze klant heb betoverd, en die doelgroep laat dat ook publiekelijk weten (social media), kan ik dagenlang in de wolken zijn.
EENS!
Wat Gert zegt