De meest indrukwekkende film die ik ooit gezien heb. Vanavond om half 12 op NPO2.
2 jaar geleden zag ik ‘m voor het eerst, een laatste rondje zappend langs de kanalen om twaalf uur, de film was al een halfuur bezig en ik werd gegrepen door de ‘bus-scene’. Pfoe. Wat volgde was zo aangrijpend, zo prachtig ook, zo afschuwelijk bizar en pijnlijk. Gekmakend de versmelting van liefde en pijn, wreedheid, burgeroorlog en het persoonlijk leed.
Een verhaal waarin de gruwelijke gevolgen van een Libanese burgeroorlog op een persoonlijk niveau wordt gebracht en gevangen in prachtige cinematografische beelden.
Ik heb na de film een halfuur wezenloos om me heen zitten kijken, in stilte.
Incendies.
