Zaterdagavond had ik het er nog over met iemand tijdens het private diner bij Carla, Monique’s zus, die 40 wordt morgen. Ik vertelde Leonie over de ondoorgrondelijke wegen van het bloggen.
Zij blogt zelf ook, werkt zelf als innovator binnen een grote zorgverzekeraar en kan over veel gave zaken bloggen, maar ze vindt bloggen wel echt alsof je een column schrijft. Je moet er wel even goed voor gaan zitten, want het moet voldoen aan dit en dat en zus en zo. Waar we achter kwamen is dat de organisatie nog erg aan het zenden is en Leonie dus eigenlijk met haar blogs ook, erkende ze.
Ik ga toch even kijken op haar blog… (klik)
Weet je, waar het om gaat bij corporate bloggen, hoorde ik mezelf zeggen, is dat je weet voor wie je schrijft, wat je doel is, maar vooral dat je opvalt in de massa van ‘de corporate bloggers’.
Mijn advies over corporate bloggen: 1. stop er mee of 2. doe het goed.
Voor de meeste corporate blogs geldt natuurlijk gewoon het eerste. Stop met bloggen, want het zet te weinig zoden aan de dijk… en waarom? Omdat datgene wat je schrijft gewoon niet gelezen wordt. Ook al denk je nog zo ontzettend mooie content geproduceerd te hebben, je potentiële klant of de mogelijke koper van jouw product is helemaal niet zo geïnteresseerd in wat je te vertellen hebt. Die maakt zijn keuzes, of heeft zijn keuzes al gemaakt en in dat keuzelijstje kom jij niet voor.
Ga daar nou maar lekker even vanuit.
Dan ga je naar 2. doe het goed. Als je ervan uitgaat dat geen hond je waardeert of je pennenvruchten heeft gelezen: GA DAN LOS. Laat je gewoon gaan, schrijf wat je wilt, schrijf over je passie, over je postzegelverzameling, je hond, je vrienden, vriendschap, over liefde, emoties, onhebbelijkheden, weet ik wat… maar doe het VANUIT JE HART. Schrijf, tik, schrijf door, haal eens een komma weg, zet ergens sneller een punt achter en knal gewoon door.
Waarschijnlijk zal geen hond het lezen, in het begin, maar op een zeker moment voelt iemand jouw vuur en raakt iemand geïnspireerd door jouw stijl van schrijven. Je voelt je gelezen, EINDELIJK, dat had je gemist bij al je corporate blogs die je om de drie weken MOEST maken, en waar je even voor MOEST gaan zitten. Nee, nu WIL je knallen, nu WIL je bloggen. Het hoeft nu niet, nu WIL je juist.
Vandaag bestaat #blogpraat 4 jaar, en ik weet nog dat Elja Daae (foto) op de springplank stond om persoonlijk te gaan bloggen op haar marketingblog, haar corporate blog so to speak, en ik weet nog dat ze in het zwembad dook van het persoonlijk bloggen, en later het dagelijks persoonlijk bloggen… dat haar kijkcijfers omhoog schoten, dat ze mensen aan zich wist te binden die ze daarvoor niet had bereikt… en dat ze daar nu een boek over heeft geschreven.
En vandaag, en om die reden schrijf ik deze blog post eigenlijk, vandaag heb ik een blog post geplaatst met diezelfde gedachte: lekker even bloggen voordat ik ga factureren. En ik blogde over gisteren, dat we naar Rheden gingen om ons geadopteerde lammetje Roosje te bezoeken. Met foto’s daarbij, kijk maar even terug.
Nu zou je me kunnen vragen ‘wat doet die persoonlijke privé-content op jouw business blog?’ (wat het overigens niet is) Het antwoord is: dit is bloggen, dit doe ik op mijn blog, ik schrijf geen columns die niemand leest, maar ik tik datgene wat ik wil tikken en ik zie het verder wel.
Op twitter kreeg ik @marketinggek in m’n tijdlijn die reageerde dat ook zij een lammetje had geadopteerd, ook daar in Rheden en dat ook zij haar lammetje Roosje had laten noemen (door haar dochter): ‘na-aper!’ En wat bleek nu: haar Roosje was ook ons Roosje. Alle lammetjes hebben een nummer, de onze: 71102 (ik ken het nummer uit m’n hoofd omdat het nogal zoeken was gisteren) en die van haar had ook dat nummer 71102. DAT IS EEN GROOT TOEVAL! Precies hetzelfde lammetje geeft zij precies dezelfde naam, op – let op – precies dezelfde dag: vorige week de 16de februari.
Dit is een teken, twitterde ik haar. Dit is een teken dat wij nodig business moeten doen, dikke smiley erachter.
Eind van het liedje: vrijdag om 11 uur zit ik aan de thee bij haar in het OHRA-gebouw in Arnhem.
Corporate bloggen, mensen: je weet niet waar de business zit, en ik weet ook niet of hier business in zit, maar ik vond het een mooi voorbeeld van hoe mensen elkaar kunnen ontmoeten via bloggen.
Welkom op mijn businessblog.
helaas snapt de rest het nog niet. 😉
Of gelukkig snapt de rest het nog niet. Werk voor ons. 😉
Ik ben blij met je persoonlijke content want daarmee kun je mij altijd bereiken. 🙂
Je moet doen wat goed voelt voor jou. Dat hoeft niet per se persoonlijk te zijn, komt wel altijd vanuit jouw passie.
@Punkmedia: word wel moe van het gevoel te moeten overtuigen. (ben ik ook mee gestopt. nu alleen de mensen die echt in de gaten hebben dat er kansen liggen!) werkt veel beter ook voor mij, want dan kan ik vlammen! 😉
Ik zat te lezen en te lachen en te genieten en toen zag ik een bekende foto… 🙂 Het bruist, het knalt, het overtuigt, het inspireert als jij blogt.
En dat persoonlijk bloggen, tsja, soms denk ik: wat loop ik toch te doen?! Waarom? Maar ik blijf mijn grenzen verleggen en doorgaan. Net als jij!
Aan bloggen moet geen corporate sausje hangen, dat neigt naar marketing en copywriting en vervalt vaak in onpersoonlijke content of een makkelijk doorprikbaar persoonlijk nep-jasje. Mooi dat door een persoonlijke noot een zakelijke relatie gemaakt kan worden. Mooi ook dat persoonlijk zijn steeds meer doordringt en je jezelf kan en mag zijn zonder zich te voegen naar de corporate uitstraling die van bovenaf opgelegd wordt.