Agnes Zwart, (@dagnespresso op twitter): Leuk proces, benieuwd wat er uit komt.
Ik DM Agnes: Thanks, wil je ook ‘meedoen’ met fotografie een keer of zo? (Just asking).
Agnes: Ja leuk! Fotograferen als je aan het interviewen ben zoiets bedoel je?
Ik: Ja, keertje tijdens een interview beetje het proces knallen.
En: Ik ga afspraken maken, en zal dan kijken wanneer ik (in de buurt van) Utrecht heb gepland. Keep in touch dus.
Agnes: Oke tof, doen we!
Elja Daae (@elja1op1 op twitter) reageert op de blog post Uit mijn comfortzone van Petra met: Nou, ik vind het gaaf! 🙂
Gert Kracht (@igert): Leuk gedaan! 🙂 Geluid is ook goed. Heel belangrijk. Lekker rustig en intiem geregistreerd. Mooi.
Dit zijn van die reacties of tweets die me meer doen dan men denkt.
Het blijft namelijk een onzeker proces… en dat trekt me juist ook weer in deze zoektocht. Ik zoek toch altijd verantwoording van wat ik doe hoe ik het doe. Een bevrijdend motto om schroom, schaamte, kabouters op schouders opzij te schuiven is: fouten maken en daarvan leren. En dan voluit er voor te gaan, m’n hart volgen en maken wat ik vind dat gemaakt moet worden.
Je merkt misschien dat ik mezelf moed aan het inpraten ben… Hoort erbij, of hoort bij mij.
Fuck it, gewoon knallen. See what happens. En aanhaken mag.
[Deze blog post is oorspronkelijk gepubliceerd op donderdag 25 april 2013 op Topinnovators.nl]
Je bent een sprinter! Je hoort de knal en begint meteen te rennen. Maar onderweg kom je plotseling de hordes tegen. Daar moet je overheen (of als je slim bent: er omheen of onderdoor). Een ding is zeker: samen over de finish komen (ook met een product) kan prachtige resultaten opleveren. Dus: Fuck it! Rennen! Samen! (Sta je sterker). #ideetje
dus?