In deze (mooie) video worden de fotografen gewezen op hun hokjes-denken, in stereotypen en dus bevooroordeeld zijn.
Voor mij is het juist een bevestiging dat de fotografen doen waar ze goed in zijn: dat portret maken waar de persoon zich in herkent. Op basis van inleving en de informatie van de geportreteerde slash de opdracht.
Het lijkt me dan ook meer dan logisch dat de fotograaf de persoon is die bepaalt hoe hij zijn portretten maakt. Wie anders? In de video wordt dat als eye-opener opgevoerd, tenminste zo komt het op mij over.
Om het om te draaien: het zou opmerkelijk zijn als een fotograaf juist een blije springende juich-foto van een ex-gedetineerde maakt (hoewel dat ook wel heel onderscheidend is in dit geval, als vrij man).
Ik werd op deze video gewezen via Facebook door Jan Willem Alphenaar met de opmerking: deze video moet jij zien!
