Filmen uit de hand = menselijker, persoonlijker

Ik ben als video- en fotograaf continu bezig – nee dat is niet het goede woord – continu alert op het vinden van mijn eigen stijl. Het is aannemelijk dat een ander al lang mijn stijl heeft ontdekt, maar dat ik het zelf nog niet helemaal helder heb. Ik kom denk ik wel steeds dichter in de buurt, en ik blijf waarschijnlijk ook steeds zoeken, maar kernbegrippen als ‘menselijk, ‘persoonlijk’ en ‘gevoel’ spelen een grote rol in ‘mijn stijl’.

Gisteren had ik een heerlijke dag met Kiki in Utrecht. Na de twitterlunch gingen we op zoek naar het Dick Bruna Huis. En toen we eenmaal binnen waren ving ik een flard van een zin op in de presentatieruimte waar over Dick Bruna zelf werd verteld. Japanners met koptelefoons zaten te kijken naar tv-beelden van een documentaire over de man. “Dick Bruna gebruikte nooit een lineaal, hij trok altijd een rechte lijn uit zijn hand.”

Dat was weer een moment waarmee ik weer dichter bij ‘mijn stijl’ kwam. Verdomme, waarom zijn die tekeningen van Dick Bruna zo aansprekend: omdat je de mens en de mensenhand er doorheen ziet. Geen hulpmiddelen die de lijn strakker trekken. Ik keek naar mijn Canon 5D Mark2 en besloot op dat moment zo veel mogelijk uit de hand te schieten. Om mijn persoonlijke, menselijke beeld te creëren van mijn werkelijkheid. Strakke pans of tilts zijn uit. Lopen met enorme ijzers op je schouder, het is zo heavy en je hebt zoveel te sjouwen. Steadycam shots kunnen ook op een andere manier. De beweging moet weer uit de wervelkolom komen, de armen en handen.

Naar de foto’s ‘Kiki in Utrecht | Dick Bruna Huis’ >>