Ik ben nogal van het delen. Ik weet, dat is soms niet slim, of strategisch niet handig, but to hell with it… delen is mijn manier van werken.
Want ik heb het een tijd niet gedaan, tot voor kort, en dat maakte me nogal ongelukkig. Of liever gezegd, delen maakt me gelukkiger.
En ik wist niet waar het aan lag, maar mijn eigen website of homepage vond ik zo vol, en op een of andere manier zo onaantrekkelijk om op te publiceren, dat ik stopte met publiceren. Met als gevolg een lange periode radiostilte, geen blog posts op deze plek. En dat ging dus in wezen tegen mijn natuur in. Ik kon er de vinger niet op leggen, totdat het moment kwam dat ik de knoop doorhakte en m’n site van Joomla! naar WordPress liet migreren. Door Bas.
WAT EEN TURNING POINT… WAT GEWELDIG!
Op m’n oude site kon ik lastig navigeren door de tijd, de ruim 2 duizend blog posts die ik in die afgelopen 16 jaar heb geschreven lagen onbereikbaar te wachten op Google (en daar schrijf ik niet voor).
Het enige wat ik wilde… is een goede archief functie. Zoals bij Seth bijvoorbeeld. En Bas kon dat maken. Binnen 10 uur (eigenlijk 18 uur met 8 uur slaap ertussen) na m’n eerste app’je in de avond stond er een compleet nieuwe site. Stuur die factuur maar, ik betaal ‘m meteen… (zoals altijd).
Het resultaat!
Een rechterkolom gevuld met bijna alle maanden van de afgelopen zestien jaar. Die na aanklikken een maand overzicht laat zien, zoals het hoort.
Met als voordeel voor de blogger, voor mij dus, dat ik makkelijk door de tijd heen kan reizen en m’n eigen publicaties kan lezen van op de dag af precies 10 jaar geleden, of 5 jaar geleden, of wat deed ik een jaar geleden…. (of op trefwoord in het searchblokje, ook mogelijk).
Ik vind de site nu zo effectief en zo mooi dat ik inmiddels als een gek achteruit aan het bloggen ben in de tijd.
Ik bedoel.
Alle kunst die ik maak (ik wou bijna content zeggen, sorry) dus alle foto’s, video’s en teksten die ik gemaakt heb en op chronologisch volgorde gerubriceerd staan op een van m’n 40 2TB externe harddisks van de afgelopen 10 jaar, ga ik op datum publiceren in het verleden. Niet alles natuurlijk, maar een selectie. (En dat selecteren is al heerlijk – en therapeutisch om te doen.)
Het sterke hiervan is, is dat ik dit alleen voor mezelf doe. Dus niet om gelezen te worden, maar als een soort verzameling voor mezelf, een soort dagboek, een weblog zoals ik vind dat mijn weblog moet zijn.
Niet gebonden aan regels, niet gericht op een doel, niet om mensen te binden, of producten of services te verkopen, maar gewoon om te vullen en te hebben… natuurlijk narcistisch, egocentrisch, maar ik voel het gewoon: voor mezelf is dit een therapie die me helpt m’n leven (nog meer) zin te geven. If you know what I mean.
Ik voel me altijd beter als ik iets afgerond heb, als ik een video klaar heb, een tekst heb opgestuurd of een foto-serie op m’n Pixieset heb gezet… en ik voel me ook altijd lekkerder als ik op Publiceren heb geklikt. Als er weer een blog post is verschenen.
Maaaaarrrrr… zoals ik ooit van Cor Hospes in een van z’n vele mooie boeken heb gelezen, in De power van een contentplatform, (BESTEL DAT BOEK) is het ook heel belangrijk dat je je content op één plek als bron publiceert en vervolgens je sociale kanalen gebruikt om het te verspreiden.
Ik kies er nu dus voor om alles wat ik wil gaan publiceren, eerst op punkmedia.nl publiceer en dan de URL (het linkje van het webadres, mama, fijn dat je alles leest, dikke kus) 1 op 1 cmd-C cmd-V op de socials gooi. Het zal misschien weinig doen in het algoritme van Facebook en Instagram, maar dat boeit me niet. Als ik nu iets op Facebook wil zetten, dan publiceer ik het eerst op Punkmedia en laat het teruglinken vanuit Facebook.
Eigen platform eerst. Toch Cor?
Over Cor gesproken, is het vandaag alweer 11 jaar geleden dat ik deze video met je opnam?
Cor Hospes: social media is delen, participeren en zweten >
(Oooow Bas, wat heerlijk zo’n archief, of had ik dat al gezegd?)
Publiceren voor jezelf is het beste wat je kunt doen Henk-Jan, dit is zoveel eenvoudiger om vol te houden. Opschrijven en publiceren (shipping zegt Seth), zorgt voor het scherpen van je geest en daarmee je werk. Door het werk publiek te publiceren word je beter.
Heerlijk.
Dank je wel Bas dat je ervoor hebt gezorgd dat Henk-Jan weer publiceerd.
Dat is inderdaad ook veel eenvoudiger om vol te houden, in mijn geval. Als ik ga denken aan ‘de klant’, aan SEO, keyframes, of keywords, dan gaat bij mij de lol er gewoon vanaf… Opschrijven en publiceren. Ik ga Seth er maar weer eens bij halen. Mooie woorden, fijne reactie, dank je wel Erno!
Hallo Henk-Jan, wordt er ook erg blij van om je steeds in mijn rss feeds tegen te komen. En ken het gevoel goed. Als er één contante was door de jaren heen was het bloggen om allemaal redenen, in allerlei contexten en onder nog meer namen. Het is blijkbaar iets dat ik doe. Denk dat het me helpt het letterlijk en figuurlijk op een rijtje te houden 🙂
Nu nog druk bezig met oude blogs die kapot zijn gegaan (door de immer voortschrijdende technologie) om te zetten (1000+). Vind het heerlijk om daar lekker voor te gaan zitten en wat meters te maken zonder haast. Misschien is het ook de levensfase, maar wordt er steeds blijer van. Voor mij functioneert het als een soort van dagboek waar mensen toevallig mee kunnen lezen.
Wel leuk om te weten dat jij een van de weinigen zal zijn die al mijn achteruit blog posts zal lezen via RSS, want ik zal er gaan aandacht aan besteden on the socials. Dat is puur voor mezelf, Google zal er ook weinig mee doen, vermoed ik.
En oude blog posts ben ik ook aan het ‘overplaatsen’ naar deze…. moet van mezelf. En heeft met leeftijd te maken, dat weet ik zeker. Voor mij is het ook een dagboek. Documenteren van beelden, met tekst. Maar niet met een diepere betekenis, of met een boodschap of lessen of tips. Dit heb ik op deze dag gedaan, en in mijn geval, dit heb ik op deze dag gefotografeerd of gefilmd. Love it. En zeker ook fijn als mensen meelezen en het waarderen. Thanks.