Het is een struggle. En het irriteert me. Ik ben op zoek naar antwoorden, naar mensen met antwoorden, naar een omslag… alsof ik wacht op de BIG WAVE om op te boardsurfen. En hij komt maar niet.
Als ik om advies vraag aan mensen die ik hoog heb zitten, Debbie, Anna-Maria, als ik een seminarserie wil volgen bij iemand die ik hoog heb zitten, Laura … wat ik te horen krijg zijn variaties op ‘ik wil jou he-le-maal niets adviseren, jij bent mijn inspiratiebron, jij bent jij, jij moet je niet laten adviseren of laten leiden. Jij bent zoals jij bent. Je bent een brok authenticiteit, jij moet je niet willen veranderen.’ En zelfs: ‘ik zou graag jou willen zijn, je staat zo vrij in het leven’. Of ‘deze seminar is niet voor jou, jij zou deze seminar kunnen geven, alles wat ik vertel weet jij al’.
Ja, ik denk ik ga d’r nou toch maar eens een keer ongeremd over schrijven. (En dat zouden meer mensen eens moeten doen. Het voelt nog wat onwennig.)
Nou, fijn. Leuk om te weten. Goed voor je ego.
Maar in my mind ben ik nog niet echt verder gekomen. Ik heb nog geen antwoorden, maar ik heb wel het gevoel dat ik m’n tijd te veel spendeer aan opdrachten van anderen, aan hard werken, aan je helemaal willen geven voor het beste beeld of het beste verhaal met perfect beeld en de hoogtste kwaliteit audio.
Maar eigenlijk ben ik aan het harken, geld harken. Dat zeg ik altijd tegen de kids als ik of op pad ga of naar beneden, naar m’n kantoorruimte: papa gaat even harken!
Is niet goed.
Ik moet de laatste tijd vaak aan de woorden van Marco Raaphorst denken – rechts op de foto -, tijdens een door Erno Mijland geïnitieerde bijeenkomst ‘Survival of the Fittest Content Makers’, begin 2008, in een toen nog onontdekt Seats2meet Utrecht. Hij zei dat hij zichzelf niet ziet als ondernemer, maar (meer) als kunstenaar. En de andere genodigden waren Erno Hannink, Sanne Roemen, Arnoud Engelfriet, Huub Koch en Laura Babeliowsky, die ik stuk voor stuk na de meeting beter ben gaan leren kennen, maar dat is logisch.
Marco zag zichzelf als vernieuwer, voelde zich verwant met Miles Davis (de grote vernieuwer), die zichzelf telkens wilde vernieuwen, niet steeds dezelfde dingen wilde spelen, niet steeds op dezelfde soort trompet… of met dezelfde mensen (ja John Coltrane had ie wat langer bij zich willen houden… maar goed) hij wilde de grenzen opzoeken. Miles Davis is ook een van mijn grote voorbeelden, qua muziek en net als veel mensen vooral door zijn vernieuwingsdrift. Ik voel me verwant met Marco Raaphorst. Dus ik zocht ‘m op.
Vernieuwen, daar gaat het om bij ons. Scheppingsdrang.
Ik heb een keer een video gemaakt, toen ik net de 5D Mark II had aangeschaft. Ik liep in de pauze van Stand-up Inspiration met m’n 5D in de aanslag door Toomler, deed alsof ik mensen ging fotograferen, maar maakte een video-opname. Nu twee jaar later weten steeds meer mensen dat je met die camera kunt filmen, maar op dat moment was dat vrij nieuw. Het grappige was dat ik daar meteen na de publicatie veel leuke reacties op heb gekregen en daar nog steeds erg sympathieke reacties op krijg. De video staat vast op de site van standupinspiration.com, en is tot nu toe 6.450 keer bekeken op Vimeo, met leuke reacties en veel likes (klik hier).
Maar nu komt het: ik zou het niet nog een keer kunnen, of liever gezegd niet nog een keer willen.
Dan wordt het een trucje. Dan wordt het een herhaling van mijn succesdingetje, en dat voelt niet goed, of dat wil ik niet. Ik wil dan weer wat anders. Verrassen. Dat doet me ook weer denken aan de tijd dat ik nieuwsbrieven maakte voor FZ en later de EventFlashes voor High Profile. Ik wilde iedere week vernieuwen, verrassen. Mijnsinziens moet je dat proberen, iedere keer anders… geen menselijke machine willen zijn, maar echt, eerlijk en lerend (fouten maken, en daarvan leren en jezelf verbeteren).
Ik tik even door als je het niet erg vindt. Want ik verwacht al schrijvend tot een antwoord te komen op m’n eigen vraag.
En die vraag is: Ik weet dat ik VEEL meer succes kan hebben, VEEL meer mijn eigen ding kan gaan doen, VEEL meer geld met mijn ding kan verdienen… want, en ik zeg het vaak als ik het er met mensen over heb, zoals vanavond met Emile Peters tijdens de SdL65 Upstream borrel, ik zit op een berg goud, ik weet ‘m alleen niet te bereiken. En in de meantime ben ik weer aan het harken. Terwijl ik misschien met een graafmachine zou moeten graven (vul in: personeel, samenwerkers, zzp’ers on a mission, met elkaar) en veel fijner mijn ding kan doen, en daar ook nog eens veel meer geld mee verdien. Want dat wil ik graag: fijn en betekenisvol werk with loads of money.
Ik begin nu trouwens een beetje over m’n schroom of bescheidenheid heen te geraken, misschien valt dat op, en de reden daarvoor is dat ik niet meer geremd wil worden in mijn drive en scheppingsdrang door de gedachte dat ik me maar beter in deze wereld een beetje gedeisd kan houden, beter m’n kop niet boven het maaiveld uit kan steken, beter normaal kan blijven doen want dan doe ik al enzovoort enzovoort…
Niks daarvan! Gewoon zeggen wat ik voel: ik weet dat ik ergens goed in ben, ik krijg dat ook veel van mensen te horen (Martijn Crama onlangs nog, in een tweet) en ik weet het van mezelf ook best.
Ik ga mijn talenten inzetten. Ik ben te goed om mijn helle licht te blijven dimmen. (Heerlijk, dit soort zinnen.) Schijnen zal die. En ik hoop er veel (mensen) mee te verlichten…
Nou, even nalezen nog. Ach wat: PUBLICEREN.
Oh ja, hier begon alles mee… nog even deze… Hoe laat is ’t? 01:00 uur, Monique vermoordt me morgen, maar ik MOET deze Chase Jarvis uitkijken.
Ik werd geïnspireerd deze blogposting te schrijven door wat de gast Allegra Wilde op 15:57 zegt Chase.
Chase: “You don’t have to be better, you should be different”
Allegra: “You should be you!”
Daar gaat het om. Niet ‘be better, zelfs niet ‘be different’ maar ‘be you’.
Wow, wat een mooi interview, mooi opgezet (chasejarvisLive).
Jezelf telkens opnieuw ontdekken is mooi, maar ook vermoeiend voor de kijker. Het is lastig te ontdekken waar de uitvinder voor staat.
Echt succesvol wordt je door een succesding heel vaak te herhalen. Je verandert niet de inhoud maar de omgeving. Zo wordt het succesding door steeds meer mensen ontdekt en steeds groter.
Geld harken voelt als een baan. Telkens jezelf opnieuw ontdekken voelt als een uitvinden die zelf nooit zal genieten van zijn uitvindingen.
Daar tussenin ligt de oplossing.
Vergeet de grote golf, die once in a lifetime, pak je plank en geniet van die iets kleinere golf die veel langer duurt en waar er veel meer van zijn.
Ik zou graag nog eens met diezelfde mensen aan tafel willen zitten over ‘Survival of the Fittest Content Makers’ 4 jaar later. Lijkt me fantastich te zien wat de ontwikkelingen zijn.
Van de legendarische bijeenkomst Survival of the Fittest Content Makers heeft Huub Koch ook een legendarisch mooi filmpje gemaakt:
http://www.youtube.com/watch?v=pVNyvtFj_Gw
Iets doen op het snijpunt van je grootste talenten en de grootste behoeften van mensen, dat is de opgave waar je voor staat. En dan hiervoor een vorm vinden waarin het uitermate lucratief kan zijn…
We gaan gauw koffiedrinken, Henk-Jan!
Mooi stuk Henk-Jan.
Aan de quotes voeg ik er graag bij wijze van reactie een toe:
“If you’re you, you’ll automatically will be different and better.”
Ken je in dat kader ‘The Element’ van Sir Ken Robinson?
En ja, het lijkt me geweldig elkaar nog een keer te treffen, zoals Erno suggereert.
@erno je kunt je ook telkens opnieuw ontdekken op je talenten en die steeds een stukje verder uitdiepen. En dit relateren aan je visie en focus ( in dit geval voor HJ zijn video en fotografie).
@HJ alles draait om onafhankelijkheid, vrijheid en loslaten van zekerheden. En dan kan jij gaan voor je omslagpunt. Creëren wat jij echt zelf wilt. Je steeds verdiepen, dingen ontdekken. Je kunt dan dingen maken die mensen/ klanten willen kopen (net zoals een kunstenaar. Die kunnen trouwens ook in opdracht werken…). En niet andersom dat klanten jouw een opdracht geven en dat jij idd je geld binnen moet harken.
Het gaat om doen… het draait om je vrije ziel….
Dit bovenstaande is natuurlijk heel makkelijk gezegd. Maar vergeet niet je hebt een gezin…………..
Maar … ok dan ben je different, dan heb je dat geconstateerd, maar wat heb je dan bereikt? Kennelijk zijn er ook andere dingen die mensen willen bereiken. Want different zijn op zich is toch geen prestatie?
Als je je berg met goud helemaal af wil graven, ga je vervallen in herhaling en dat is niet JIJ.
En het antwoord is het einde van de vraag, als beantwoorder zul je dus steeds weer nieuwe vragen nodig hebben om te leven..
Misschien benijden mensen je wel, omdat je niet het houvast van de herhaling en het bekende zoekt, maar dat juist durft te (of wilt) vermijden?
En dan zeg je idd op het eind dat het ook niet om different zijn gaat, maar om jezelf zijn. Maar dan dezelfde vraag: mensen willen volgens mij niet alleen zichzelf zijn. Ze willen EN zichzelf zijn EN rijk. Of EN zichzelf zijn EN aanbeden worden. Bij de meeste mensen zijn er nu eenmaal externe factoren die mede hun zijn bepalen.
doet jou blog-engine niet aan trackbacks? nou goeds, hierbij:
http://marcoraaphorst.nl/22723/wanneer-word-je-nou-eens-echt-punk-punkmedia/
Degene die kop boven maaiveld uitsteekt ziet in ieder geval als eerste de maaimachine aankomen. We gaan snel keer verder praten.
Heerlijk om weer eens een eerlijke noot te lezen v iemand . Herkenbaar ,soort innerlijke strijd tussen passie en origineel zijn en geld willen verdienen door jezelf te zijn/blijven. En hunkeren naar iets “anders” geen sleur willen
We heten Human being maar zouden eigenlijk Human doing moeten heten omdat we altijd maar op weg zijn 🙂
Zomaar wat notes v mij op deze mooie zaterdag ochtend 🙂
*denkt, denkt, denkt*
*hoe zeg je wat je denkt en voelt nav deze post in woorden???*
Volgens mij ben jij wel op een Punt aangekomen Henk-Jan. Een omslag.
Als je nou alle middelen en alle vrijheid had. Als je geloofde dat het geld gewoon op je bankrekening kwam zodra je stopte er over na te denken. Als je alles los liet.
Wat zou je dan doen? Wat zou je dan gaan maken? Want dan gebeurt het ook, dat geld.
*vraag ook aan zichzelf stelt*
…
volgens mij schreef je al eerder ongeveer zo’n zelfde stukje een hele poos terug. het herhaalt zich. of zie ik dat verkeerd? en waarom herhaalt het zich? en wat houdt je tegen om te doen en te willen wat je wilt? waar wil je morgen aan beginnen? wat is je idee?
ik geef je een tip: bekijk geen video’s meer van die jarvis gasten. een heel jaar lang niet. in die tijd ga je je idee vormen, met mensen praten die je kunnen helpen en neem je actieve stappen.
volgens mij kom je dan een heel eind.
Het houdt me bezig merk ik… bedacht nog dat het niet alleen om passie en talent gaat, maar ook om de kunst dat in je huidige (en toekomstige) context te plaatsen. Iets heel graag willen en ergens goed in zijn is niet genoeg. Ik heb die sessie destijds niet voor niets ‘Survival of the fittest content makers’ genoemd. Het is een verwijzing naar Darwin die stelt dat zij die zich het best aan kunnen passen aan de omstandigheden (lees: die de omstandigheden het best voor zich kunnen laten werken) overleven. Ik heb wat dat betreft geleerd naast heel veel investeren (wat me erg gemakkelijk afgaat) ook te verzilveren. En dat probeer ik steeds te doen in vormen die bij me passen en waar ik wat van leer.
@ Erno Mijland, wat als jij nu eens het initiatief neemt net als toen? Gaan we het nog eens doen 🙂
@Erwin eens: anders zijn op zich is geen prestatie. Mensen willen meer, ze willen EN zichzelf zijn EN aandacht EN er bij horen.
@MArco volgens mij ben jij een echte punker 🙂 en in bovenstaande video staan interessante marketing termen, story telling, niche, giften (1000 fans).
Wat je schrijft is heel herkenbaar voor mij. Onvrede is een belangrijk signaal. Wat je zegt roept wel vragen bij mij op: Van welke talenten heb je het gevoel dat je ze nog niet voldoende hebt ingezet of ontwikkeld? Als je wilt vernieuwen zoek je dan verbreding of verdieping? Zou een ander type opdrachtgever of activiteit voor vernieuwing kunnen zorgen?
Persoonlijk heb ik ervaren dat nieuwe samenwerkingsverbanden heel stimulerend kunnen zijn voor vernieuwing. Gaan praten met mensen uit je netwerk die je kunt vertrouwen en waarmee je samen aan een nieuwe stroom van werk en avontuur kunt bouwen, is daarbij belangrijk. De vorm ontstaat gaandeweg.
Dit moment, jouw moment, laat veel emotie zien. Sterke gevoelens zetten aan tot actie en echte vernieuwing. Lijkt me heel positief. Dan komt de verandering in zicht. Tegen vernieuwing zit je soms een tijd aan te hikken. Want de vraag blijft ‘hoe realiseer ik dat en wat wil ik nog meer inzetten?’
Als je een keer in Rotterdam wilt komen sparren dan hoor ik het graag!
Ik heb net gereageerd op je posting van vanochtend, maar wil hier nog een transcript van een filmpje aan toevoegen.
Het gaat om een filmpje waarin Milton Glaser iets verteld over de wrijving die wordt veroorzaakt door het verschil tussen professionele ontwikkeling en persoonlijke ontwikkeling.
En hoe je je alleen persoonlijk kunt ontwikkelen door soms genoeg te krijgen van wat je doet.
Het filmpje staat op http://zichtbarezaken.web-log.nl/zichtbarezaken/2011/05/12-x-over-de-angst-voor-mislukking.html Hier is de tekst:
The distinction between professionalism and personal development.
Fear of failure. Its a phrase that requires a little thought. I also have a sense that unless you analyze both the nature of fear and the nature of failure, you won’t come to any agreement about the consequences of fear.
When I talk to student about the distinction between professionalism and personal development, I very often put it this way.
In professional life you must discover a kind of identity for yourself that becomes a sort of trademark, a way of working that is distinctive, that people can recognize. The reason for this is that the path financial success and notoriety is by having something that no one else has. Kind of … Like a brand. One of my disposed words…
So what you do in life, in order to be professional, is to develop your brand, your way of working, your attitude, that is understandable to others. In most cases it turns out to be something fairly narrow, like this person really knows how to draw cocker spaniels, or this person is very good with typography directed in the more feminine way, or whatever the particular attribute is. And then you discover you have something to offer that is better than other people have or at least more distinctive.
And what you do with that is that you become a specialist and people call you to do more of what you are adapt at doing. So if you something and become celebrated for it, people will send you more of that. And for the rest of you life, quite possibly, you will have that characteristic, people will continue to ask you for what you have already done and succeed at that. This is the way of professional accomplishment.
You have to demonstrate that you know something unique, that you repeat over and over, until ultimately… you lose interest in it.
The consequence of specialization and success is that… it hurts you. It hurts you because it, basically, because it doesn’t aid in your development. The truth at matter is that understanding development comes from failure.
People begin to get better when they fail, they move towards failure, and they discover something as a result of failing, they fail again, they discover something else, So the model for personal development is antithetical for the model of professional success.
As a result of that I believe that Picasso is a model, is the most useful model in terms of your artistic interests, because whenever Picasso learned how to do something… he abandoned it. And as a result of that, in terms of his development as an artist the results were extraordinary. It is the opposite in the typecasting for professional accomplishment.
But moving on from that particular idea to the idea of fear of failure, which is an inhibiting characteristic, one question is… what are you afraid of? Is it the condemnation of others? If you do something and it is inadequate. Is the criticism of critics and other experts, and even your friends and relatives, that embarrasses you, that makes you unwilling to go forward? Of course it is also in professional life the fear is that you won’t get any more work. Because visible failure is a detriment, because people may think, and perhaps correctly, that you don’t know what you are doing. So there is that inhibiting factor.
Another one that is more profound and maybe more interesting is our own self-criticism. A characteristic of artistic education is for people to tell you that you are a genius and that you are an artistic genius, and that you are a creative genius. And so everybody gets this idea, if they go to art school, they they’re really a genius. Sadly it isn’t true. Genius occurs very rarely. So the real embarrassing issue about failure is your own acknowledgement that you are not a genius, that you are not as good as you thought you were. And doing a project that is truly complex and difficult tests your real ability. And since we all have a sensitive ego, alas, within our confident facade, the thing that we most fear in regard to failure, is our own self-acknowledgement that we really don’t know exactly what we’re doing. There is only one solution. And it relates to something I was saying earlier. You must embrace failure. You must admit what is. You must find out what you are capable of doing and what you are not capable of doing. That is the only way to deal with the issue of success and failure, because otherwise you will simply never subject yourself to the possibility that you are not as good as you want to be, hope to be, or as other think you are. But that is of course delusional.
So my advice, finally about fear of failure, which is a kind of romantic idea… there is only one way out… embrace the failure.
Er stond nog een oude link in de vertaling. Hier staat de goede link http://www.zichtbarezaken.nl/2011/05/30/12-x-over-de-angst-voor-mislukking/
Ik plaats hieronder de reactie die ik net gaf op de blogposting van Marco Raaphorst..’Wanneer word je nou eens echt punk, Punkmedia?’
http://marcoraaphorst.nl/22723/wanneer-word-je-nou-eens-echt-punk-punkmedia/
Marco, bedankt. Ik vind het gaaf dat jij aan een posting van mij weer een posting besteedt. En je adviezen neem ik ook van harte aan. Ik ben het voor het overgrote deel met je eens, natuurlijk, en ik ben het oneens met zaken die minder voor jou maar meer voor mij gelden. En dat is weer persoonlijk.
Zo vind ik het lastig om vol te kiezen voor wat ik het liefst zou willen doen. Reden is dan vaak dat het nog niet of niet meteen geld oplevert. En van de liefde en de wind kan ik en m’n gezin niet leven.
Ik zie ook niet helder voor mezelf wat punk is. Ja, ik weet wat punk is, maar ik weet niet hoe ik mezelf als punk zou willen zien zoals jij het omschrijft in je kop “Wanneer word je nou eens echt punk, Punkmedia?”
Ik weet wat ik wil (doen), ik weet ook dat ik geld nodig heb om monden te voeden, ik doe ook opdrachten niet die te ver van mij of mijn ‘talent’ afstaan. Als je met punk bedoelt dat ik dicht bij mezelf moet zien te blijven dan is dat ook de boodschap die ik in mijn posting onder woorden probeerde te brengen en waar dat gesprek van Chase Jarvis ook over gaat.
Net als vorig jaar rond deze tijd en ik een poging waagde om fulltime blogger te worden, weet ik het ook nu nog niet, en blijf ik zoeken (niet dolen) naar mijn opening of mijn antwoorden. Ik neem niet alles aan van iedereen, maar luister wel goed naar jou, Erwin Blom, Marco Derksen, Debbie Bernasco, Anna-Maria Giannattasio, Laura Babeliowsky, Erno Hannink, Erno Mijland, noem maar op… en vooral ook naar Chase Jarvis, die je echt niet zonder te kijken kunt wegzetten zoals je doet. Maar ik ken je botte stijl een beetje, dus dat raakte me niet erg 🙂
Chase fucked namelijk net zo hard met de regels en goeroe’s als jij doet. En ook ik krijg net als jij de kriebels van die experts die op podia uitleggen wat je precies moet doen om succesvol te worden in business met inzet van social media (om maar eens een bekende te noemen). Jij hebt mij op een podium gezien, ooit, m’n eerste en laatste keer, en je hebt ook gezien dat ik alleen maar over mijn ding kan praten en anderen niet ga vertellen wat ze als stap 1, 2 en 3 moeten gaan doen om succesvol te worden met online video etc. Dat het dan een enorme chaos wordt in zo’n zaal, dat noem ik liever interactie… Ik dwaal enorm af.
Wat ik wil zeggen is dat je me weer lekker laat nadenken en dat ik hierdoor gesterkt wordt in m’n geloof meer uit mezelf te halen en meer mezelf te laten zien.
Thanks…
(Ik zet deze reactie ook onder mijn eigen blogposting… en misschien bewerk ik ‘m wel tot nieuwe posting, kun jij op die plek weer reageren… en dat weer gebruiken als enzovoort… 🙂
Dat word eens tijd dat jullie ( RaapPunkHorstMedia) een leuk mega project samen gaan doen 😉
Meer uit jezelf halen… maar dan wel concreet maken HJ. Weet je nog: http://www.zichtbarezaken.nl/2008/03/20/geef-me-peper/ Binnenkort is er in Rotterdam CUT! http://www.image-festival.com/news/image-lab-13-cut/ wellicht een inspiratiebron voor nieuwe wegen?
Ik ga toch ook nog een duit in het zakje doen op weg naar de berg goud 🙂
Volgens mij gaat het niet over MEER. Deze blogpost heeft al 21 liefdevolle reacties en is meer dan 1000 keer gelezen. Wat wil je nog meer? Ook die bergen goud is niet waar het om draait. Zegt alleen maar iets over kwantiteit ipv kwaliteit.
Ik lees twee frustraties die elkaar in stand houden: Dat je niet “slim” genoeg bent om de cashen en dat je niet voldoende harkt om je dromen te verwezenlijken. Dat zorgt voor een gevoel dat het vlees nog vis is.
En als ik je post zo nog eens nalees geef je al heel veel antwoorden op je eigen vragen en is het slechts een kwestie van kiezen en helder krijgen wat nou het belangrijkste is voor je geluk dat van je gezin en naasten. Bereid zijn veel los te laten en niet denken in en-en. Dat is net zoiets als hopen dat jij deze keer diegene bent die de loterij wint.
En daarom stel ik net als Karin voor om even niets meer te lezen, geen goede raad meer aan te nemen maar vooral even naar binnen te keren en gewoon keuzes te maken samen met je gezin. Van reactief naar proactief. Van extern naar intern.
Nog wat mooie quotes om het balletje te laten rollen (dankzij http://omdenken.nl)
Wat de vraag ook is, chocolade is het antwoord. (David Shvarts)
Don`t wait for the perfect moment. Take the moment and make it perfect. (@5tevenw)
Als je loslaat heb je twee handen vrij.
Alle adviezen die je ooit aan een ander gaf, waren voor jezelf bestemd. (Nin Sheng)
Wie durft raakt af en toe zijn houvast kwijt. Wie niet durft raakt zichzelf kwijt. (Kierkegaard)
Alles wat je in je hele leven hebt gedaan én gelaten, heeft je tot exact die plek gebracht waar je nu bent.
En “punk” het is maar wat je onder die definitie verstaat: http://www.encyclo.nl/begrip/Punk / http://nl.wikipedia.org/wiki/Punk
Volgens mij is het durven geloven in je dromen, idealen en daar naar leven vanuit hart en ziel. Ga er voor Henk-Jan!
Volgens mij is het helemaal goedgekomen Henk Jan. Mijn Moment dat is toch helemaal jouw ding! Oftewel voor 100% uitgaan van eigen kracht!