Ik ben vanavond bij een toch wel emotionele gebeurtenis geweest. De familie Beuk uit Noordwijk vierde met zakelijke relaties het 100-jarig bestaan van hun bedrijf Beuk. Zakelijke relaties wil niet zeggen dat er geen plek is voor emotie. Ik werd, hoewel ik aan het fotograferen en aan het filmen was, erg geraakt door Dolf Beuk, die in zijn overigens erg sterke speech oprichter ‘opa Leen’, oom Kees, broer Leen en zijn vader en moeder één minuut stilte gunt.
Ik heb zitten twijfelen of het gepast is om juist dit fragment te tonen, maar omdat dit zo’n belangrijk moment is geweest in die avond, waarin zoveel respect wordt getoond naar de voorouders, kan ik gewoon niet anders. Ik kende Dolf Beuk niet, kende alleen Miranda en Eric, maar ik heb ‘m vanavond leren kennen (ook tijdens een kort interviewtje dat abrupt moest worden afgebroken omdat hij door zoon Eric het podium weer op werd geroepen, daarover later). Dolf Beuk, wat een prachtige man.
Eén minuut stilte. Meer dan zeshonderd mensen zijn ademloos stil en laten hun emoties daarna de vrije loop door krachtig te applaudiseren voor dit respectvolle mooie moment. Prachtig, eerlijk en ontroerend.
