Oké, ik heb niet gehuild, maar ik weet nog heel goed dat ik zo ontroerd was door de mogelijkheden van een nieuwe camera dat ik in m’n eentje had kunnen huilen.
Maar ik was bezig met een fotoshoot op dat moment.
Ik had voor het eerst de Canon EOS 5D Mark 4 in m’n handen. En had even daarvoor twee 5D’s Mark 3 ingeruild waar ik 4 jaar mee had gewerkt. En ik kwam daarvoor van twee 5D’s Mark 2 en daarvoor heel lang de 5D.
Ik ben een Canon 5D fotograaf. Period.
Maarrrrr… vandaag. Ik was alleen toen PostNL Mark me het pakketje overhandigde met daarin m’n nieuwste camera (ik heb twee camera’s mee laten lopen) en bij het unboxen (ook op beeld), bij het voelen, scrollen, joysticken… DE FUJIFILM X-T2
De knoppen, toetsen, schuifjes, deurtjes aan de zijkanten. Alles voelt goed. Degelijk. Robuust. Solide. Perfect bijna. Heerlijk.
De Fujifilm X-T2 gaf me zo’n boost, zo’n high, dat ik wilde gaan hardlopen (niet doen, zweepslag vorige week), ik wilde niet alleen beter gaan fotograferen, maar ook gewoon beter gaan leven.
Call me a huilebalk, maar die X-T2 van Fujifilm is een zo’n verfijnd aparaat, dat de camera me niet alleen maar ontroerde – ik hoorde mezelf wel 10 keer achter elkaar zeggen oh-wat-is-dit-mooi-oh-wat-is-dit-mooi-oh-wat… oh-wat-voelt-dit-goed etc. etc – maar ik wilde zo snel mogelijk naar buiten: FOTOGRAFEREN. Een soort Pokémon Go kracht deed z’n werk.
En ja hoor, toen alle accu’s opgeladen waren, de kinderen van school en zieke Joep op de bank in slaap was gevallen, wilde ik zo snel mogelijk naar het bos, met Lola, om te fotografen. Om die prachtige camera uit te proberen, deze prachtige spiegelloze systeemcamera met z’n mooie doffe klak-klak shutter-geluid.
Ik liep toch een partij gelukkig te wezen in dat bos! En bomen te fotografen, spinnewebben, paardebloemen. En lekker draaien aan die wieljes op de camera, eentje voor de ISO, eentje voor de sluitertijd.
Echt te gek. Echt helemaal te gek.
Deze camera heb ik nu één dag, ik heb er nog veel te weinig mee kunnen spelen, maar het heeft al m’n hoge verwachtingen overtroffen.
De 5D ken ik van A tot Z, ik was de eerste Nederlander (in de buurt) met een 5D, al 12 jaar, geblindoekt kan ik ‘m bedienen. Zo ver ben ik – gelukkig – nog niet met deze X-T2. Ik wil ‘m lezen, snappen, uitbreiden (met lenzen inderdaad, stapje voor stapje) en ‘m langzaam blindelings kunnen bedienen. M’n X-T2 comfortzone in trekken.
De Fujifilm gaat m’n werkpaard niet vervangen, de Canon 5D Mark 4 is zo fantastisch, zo betrouwbaar… De X-T2 komt er gewoon bij.
Naar de foto’s, weinig aan bewerkt >>
Over Henk-Jan Winkeldermaat | Punkmedia
Was journalist voor De Gelderlander, FZ, Reed Elsevier en High Profile.
Schrijft, fotografeert en filmt met Punkmedia sinds 2008 voor corporate clients.
Video’s op Vimeo >>
Foto’s op Flickr >>
Initiatiefnemer van
Mijnmoment, een blog met duizend+ levensverhalen
Blochem, een blog over Lochem
Naar Punkmedia: journalist, fotograaf, filmer >>
Contact
Punkmedia
Tramstraat 22
7241 CJ Lochem
06 3456 3684
info@punkmedia.nl
