Iedereen heeft een onderkin, echt. De een wat minder dan de ander, maar hoe dik je ook bent en hoe overtuigend de strijd tegen overgewicht ook verloren is, niemand wil zichzelf op de foto terugzien met die onderkin.
En daarom vandaag in de categorie portretfotografie aandacht voor: de buikschuiver.
Bij selfies, let maar eens op, gaat de smartphone meestal naar ooghoogte of liever nog daarboven. Iedereen met een teveel van zichzelf neemt z’n selfie van bovenaf. Simpelweg omdat de onderkin dan niet meer of in ieder geval wat minder te zien is.
Een andere truc is de buikschuiver. Ik doe dat (bijna) standaard tijdens een foto-opdracht. Niet om meteen tijdens de fotosessie mee te beginnen, maar bij een schone vloer of bankje in het park, vraag je – terwijl je als fotograaf op je knieën zakt – of de persoon op de grond wil gaan liggen, op de buik.
Het effect is dezelfde als bij het maken van een selfie van bovenaf: de hals wordt uitgerekt en de onderkin wordt uitgeschakeld.
Het is een vrij ongebruikelijke positie, en daarom juist leuk, ook als je geen onderkin hebt (zoals bij de foto’s hieronder, hihi).
En het grappige is dat het vaak niet te zien is dat de persoon op z’n buik ligt. Behalve bij gras (Harmke Oudenampsen hierboven) en in de duinen (die van Elja Daae hieronder).
Wat een eye-opener, nooit geweten! 🙂
Ja, ik vraag t ook vaak. Even onwennig, maar daarna liggen ze lekker ;). Vind trouwens wel dat je t ziet dat ze liggen doordat de schouders omhoog komen en de nek wat korter wordt (itt de hals), maar dat is niet erg :).
Tip van een model: je tong tegen je gehemelte aandrukken. Weg onderkin 🙂
Haha. HOOR IK JE NOU ZEGGEN DAT IK EEN ONDERKIN HEB???
Whaha, leuk om te lezen… drie jaar later ;-))