Als jij ik wordt | over ‘echt’ personal bloggen

Ik had het ooit over ZZP’ers die moeten kappen met de wij-vorm in hun online profiel.

Lees: ‘Wij van Punkmedia adviseren Punkmedia’. (Goed gelezen blog post overigens.)

Bottomline: gebruik de ik-vorm, want dat maakt jou als ZZP’er krachtiger. Men kiest JOU omdat JIJ JIJ bent. Anyway, in dat licht moet je ook even de blog post hieronder zien. Ik ga trouwens ook lijntjes gebruiken in mijn artikel, voor ‘de goede orde’. Komt-ie.


Als je wilt bloggen moet je niet tegengehouden worden door een eindredacteur die over je schouder nee-schuddend zit mee te kijken. Je moet vrij kunnen schrijven wat je wilt.

Oké, even over deze zinnen. De inhoud lijkt me duidelijk, maar de keuze om me te richten tot de lezer en hem te vertellen dat ‘als JIJ wilt bloggen JIJ niet tegengehouden moet worden… etc’ is gemaakt om die lezer ergens van te overtuigen, hem iets te leren of hem te adviseren, tips te geven of te enthousiasmeren.

Waar ik nu mee speel zijn twee stijlen, en ik kan daar jouw advies wel in gebruiken (niet dat ik ‘m blind op volg, maar bedankt alvast).

Even kort door de bocht: richt ik me tot de lezer, vertel ik ‘m wat ie moet doen en geef ik ‘m tips waar hij wel of niets mee kan doen?

Of kies ik voor een stijl waarin ik de lezer meeneem op MIJN pad, in die zin dat ik laat zien ‘hoe IK het doe’? Wat hij er verder mee doet moet hij weten, IK doe het zo en het bijhouden van een weblog op deze manier, met deze manier van schrijven geeft MIJ voldoening, en brengt struktuur in MIJN chaos. Het ordent mijn gedachten.

In de ‘jij, je en jouw’-stijl zit iets ‘ik weet het beter-igs’ en ik heb (als punk in punkmedia) moeite met authoriteit en moeite met een belerende toon. Ik wil juist niet iemand zijn die iedereen aan het vertellen is hoe hij of zij het moet doen. Ik weet dat veel mensen die willen leren, die cursussen volgen, naar lezingen gaan, graag willen dat hen precies wordt verteld wat ze moeten doen (om succesvol te zijn, etc), maar als ik dan even advies mag (door)geven: echt leren doe je door te doen en fouten te maken.


Als je wilt bloggen moet je niet tegengehouden worden door een eindredacteur die over je schouder nee-schuddend zit mee te kijken. Je moet vrij kunnen schrijven wat je wilt.

In mijn stijl zou ik dus eerder het volgende schrijven.

Als ik wil bloggen wil ik niet tegengehouden worden door een eindredacteur die over mijn schouder nee-schuddend zit mee te kijken. Ik moet vrij kunnen schrijven wat ik wil.

Mij spreekt die laatste zin meer aan, en ik ben er van overtuigd dat het schrijven in de ik-vorm mensen aanspreekt die ‘meer bij mij passen’.

Welke zin spreekt jou het meeste aan? Kom je wel eens vaker op mijn weblog?


Goed hè, zo’n call-to-action op het laatst. Van iemand geleerd. Thanks Laura!

6 gedachten over “Als jij ik wordt | over ‘echt’ personal bloggen”

  1. Pffff. Makkelijk hoor.

    JOUW MANIER natuurlijk. JOUW PAD. MEENEMEN.

    🙂

    En, even als professionele beoordelaar van blogs (echt): de we-vorm schept afstand. Het is niet alleen het beterige. Het is ook dat het een afstand creëert. Dat is mijn conclusie na heel veel lezen en heel veel nadenken over het waarom/waarom niet van ‘we’. Tenzij je met zijn tweeën schrijft, natuurlijk. 😉

  2. Mooie opmerking over dat adviserende toontje: dat haat ik ook. Ben ook een beetje recalcitrant daarin, ook al gééf ik cursussen en schrijf ik een boek. Ik wil dat anders doen. En ik herken jouw gedachtengang: ook ik redeneer liever vanuit me zelf. Wel met het risico dat zo’n gedachtengang dan niet altijd aan anderemn besteed is. Het is zoeken naar de vorm die JOU past en anderen voldoende inspireert/meeneemt/meegeeft. Zoiets.

    Iets heel anders: net zag ik deze video en dacht ik, hee, de Amerikaanse Henk-Jan!!! 🙂
    http://youtu.be/YPcDJAuPdt0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven