Deze camera is de reden dat ik ooit switchte tussen Canon en Sony. Dit is de Sony RX100vii of RX100 mark7, het zevende type van de RX100 camera. Ik had de goddelijke IV (2016 unboxing vlog) en de iets mindere god V. De Mark IV heb ik ooit verkocht aan Frans – Beste Achterhoekers – Miggelbrink, kijk maar >>
Toen ik na wat dwalingen binnen de Fujifilm systeemcamera’s (X-T2 en X-H1) en Nikon D850 aan het zoeken was naar het ultieme apparaat met sublieme autofocus realiseerde ik me dat die kleine Sony me nooit in de steek liet op autofocus gebied.
Dan zal dat met de superieure fullframe camera’s ook zo zijn. En na vele reviews handenwrijvend te hebben gekeken – “dit wordt ‘m, dit wordt ‘m” – ben ik de Sony A7III gaan aanschaffen, een batterij aan gestabiliseerde lenzen, en nog een Sony A7III. En nog steeds heb ik daar geen spijt van. (De hoofdtelefoon ingang is het enige dat me in de steek heeft gelaten, op beide camera’s, dat is vervelend, maar nog steeds goed te contoleren.)
En nu… nu borrelt mijn brein met de komst van de Sony A7SIII, de perfecte camera, die mijnsinziens niet alleen mijn video needs bevredigd, maar ook mijn fotografie. Zeker weten.
Deze Sony RX100vii is trouwens een camera die ik alleen gebruik als all-day video camera om m’n schouder. All m’n recente vlogs op Youtube zijn ermee gemaakt. De camera is zo licht, zo stabiel en met een enorm bereik van 24-200mm. My god, wat een monster(tje).
