Het viel me natuurlijk al jaren op dat iedereen, waar je ook kijkt, zit te staren naar hun smartphones… ik zelf natuurlijk ook.
Op m’n tweetdeck zag ik vorige maand ineens een tweet van Jan Dijkgraaf: ‘Ik hoor geen onzin’ met een link naar een video van Simon Sinek. Als Jan Dijkgraaf ‘geen onzin’ hoort word ik nieuwsgierig, zeker als dat over Simon Sinek gaat. Vooral het einde van zijn monoloog (met een interviewer / aangever) blijft me het meeste bij.
Over de smartphone die overal mee naar toe gaat en tijdens vergaderingen op tafel ligt, en oplicht, en wordt bekeken… en vooral dat iedereen die op bepaalde momenten ergens zit of staat te wachten naar z’n mobiel grijpt en onbereikbaar is voor een praatje. Dat er minder momenten zijn waarop collega’s elkaar aanspreken in die situaties, omdat ze allebei naar hun mobiel kijken. Dat er minder echt contact is. Dat niet meer naar elkaar wordt gevraagd, of aan elkaar wordt gevraagd over hoe het gaat (met dit of dat project) en zo voort. Bekijk daarvoor de video.
Overigens, ik zat vorige maand met Coco Gubbels iets te overleggen (bij Witkamp in Laren of all places) en voorafgaand daaraan had ik het ook over deze video, en over dat Jan Dijkgraaf dat had getwitterd, Jan Dijkgraaf die ooit bij HP de Tijd hoofdredacteur was en Coco zijn goedkeuring gaf over een onderzoeksjournalistieke productie waarin zij undercover zou gaan als dakloze (maar dat is weer een ander verhaal).
Coco’s reactie was eigenlijk ook wel weer verhelderend dat waar je nu in de wachtkamer van de tandarts geen praatje met andere wachtenden maakt omdat je op je mobiel zit, deed je dat vroeger ook al niet omdat je toen een tijdschrift of de krant aan het lezen was. Dus de constatering dat er vroeger in het pre-smartphone tijdperk meer ‘echt contact’ was werd met dat voorbeeld ook verfrissend onderuit gehaald.
Maar goed. Op de laatste dinsdagavond van de maand, 31 oktober, ga ik naar Ritzo ten Cate luisteren die tijdens Media Villa Arnhem spreekt over ‘hoe smartphoneverslaving ons gedrag beïnvloedt‘. Ritzo stond laatst in Trouw met dit artikel: ‘Ritzo ten Cate fotografeert telefoonzombies: mensen die net even opkijken van hun smartphone‘ en een van de tips die hij geeft is ‘verwijder verslavende apps die steeds om je aandacht vragen’ of iets dergelijks (want ik kan de tips in het artikel in Trouw nu niet meer lezen, of ik moet me weer helemaal gaan aanmelden, gedoe en weet ik wat).
Nou, sinds een week heb ik een aantal apps verwijderd van m’n mobiel. Twee eigenlijk: Facebook en Twitterific. De enige Like-vragende app die er nog op zit is Instagram. En Whatsapp natuurlijk. En dat komt omdat Whatsapp en Instagram Stories niet op de computer in de browser te bekijken zijn (dat duurt natuurlijk niet lang).
En? Het werkt! Ik ben echt veel minder op m’n mobiel aan het kijken, ik vergeet zelfs om regelmatig even te checken. Ik word ook rustiger, het klopt bij mij. En ik heb m’n mobiel ook niet meer naast m’n bed liggen ‘voor de wekkerfunctie’ *huhuh.
Oh ja, die tip om een wekkerradio te kopen heb ik weer van Simon Sinek, wel leuk om toch nog even die video te kijken (in bed)… je bent ook al tot hier gekomen met lezen.
