Dit was de dag dat ik m’n moeder aan telefoon hoorde zeggen dat m’n vader de nacht in het ziekenhuis heeft doorgebracht, na klachten van pijn op de borst. “Het was kwart over elf toen ik gisteravond terugkwam en ik wilde jullie niet verontrusten.” M’n vader is weer thuis, heeft de nodige harttesten ondergaan en er is niets geks gevonden. “Oh, dat komt goed uit want zaterdag gaan we naar Canada.” (Naar m’n zus.)
M’n vader zit nu in de molen van controles. Wil-ie zelf niet veel van weten. Hij werd trouwens in een ambulance vervoerd van de artsenpost naar het ziekenhuis. 100 meter de straat oversteken. Liggend in dekens. Pa aan telefoon: “Ik wilde zelf oversteken, maar dat mocht niet. Wat een verspilling die zorg!”
ze worden steeds eigenwijzer die ouders. maar goed dat hij zo kwiek reageert maar wel begrijpelijk vanuit ambulancepersoneel natuurlijk. maar kan je pa nu wel naar canada? en je zal wel een beetje geschrokken zijn?