Als een kind van 5, zoals Joep, onder woorden zou kunnen brengen hoe het is om in het NU te leven, wat een kind van 5 doet, in ieder geval die van mij, zou het door dat zoeken naar die woorden niet meer in het NU leven. Ik heb het Joep wel eens gevraagd en dan lijkt ie dwars door me heen te kijken. Glazig. En m’n vage vragen niet te snappen. Alsof wij in andere werelden leven. Wat we ook doen natuurlijk.
Als een vent van 43, zoals ik, onder woorden wil brengen waarom een kind van 5 beter in staat is in het NU te leven dan een vent van 43, of zelfs alleen maar in het NU kàn leven, er is geen andere optie op die leeftijd, zou hij door dat zoeken naar woorden precies doen wat een 5 jarige niet doet: zoeken naar woorden om te beschrijven hoe het is om in het NU te leven.
Het verschil is denk ik dat ik ‘nu ik groot ben’ wil weten hoe ik wil en kan leven, en op zoek ga naar antwoorden in mezelf, terwijl Joep gewoon leeft, elke seconde, elke minuut, iedere dag.
Gisteravond met de buurman in de tuin gezeten. Levert fijne overdenkingen op.
